Γειά σας καλοί μου άνθρωποι.
Με λένε Δημήτρη, και ειμαι από την Κέρκυρα.
Πρίν μερικά χρόνια αποφάσισα να αποκτήσω μια αξιοπρεπή τουλάχιστον μηχανή καφέ. Πίστευα ότι με μια ημιεπαγγελματική μηχανη θα ειμουν καλυμένος για οικιακές απαιτήσεις. Αρχή έγινε με μια La Pavoni Puccino οπου μου έδωσε ενας φίλος και του την επέστρεψα γιατί απέτυχα παταγωδως να κάνω ενα καφε της προκοπής.
Ποτέ δεν σκεφτηκα να πάρω μια οικιακή, και στραφηκα για την ευρεση και αγορά μιας μεταχειρισμένης ημιαυτόματης san marco. Υποψιάστηκα βέβαια ότι δεν θα ειχα καλα ξεμπερδέματα με την γυναικα μου αν ήθελα να την βάλω μεσα σπίτι. Μετα από περιπέτειες και την αρρενωπή μου σταση στο ζήτημα ποιος θα υπερισχύσει, απέτυχα και εδώ.
Οσπου, μια μερα, συναντιέμαι με μια wega mininova, και ενα μυλο Rimini. H wega αν και παλιό μοντέλο μου καλοφανηκε, ειχε και καυστηρα, ειχε και μανομετρο για την θερμοκρασία, το group ωραίο. Ο μύλος ήταν βαρύς σαν τσιμέντο, οπότε λέω καλός θα είναι. Και τα αγόρασα.
Την βάζω στον πάγκο της κουζίνας, τραβάω ρευμα, κανω αποχέτευση, της δινω νερό από το δύκτιο με κατι μανζταφλάρια για να μην παρει κακο νερό, και την άλλη μερα την πήρα στο γκαράζ γιατί δεν έγινε αποδεκτή από το κυβερνείο, λόγω όγκου, και ανικανότητας της να κανει ευκολα καφε η γυναικα μου.
Εν τέλη, πρέπει να έχω πιεί μεχρι 10-15 καφεδες καλούς απο αυτην σε 2-3 χρόνια. Βεβαια κατα 90% οι καφεδες που έπινα έξω ηταν χειρότεροι. Η μηχανή τωρα ειναι σε service που κανω με τα χεράκια μου και την διαδυκυιακή βοήθεια του ΑΣΜ Κωστα.
Α, και ειμαι μεγαλος άνθρωπος. Αυτα.