Πολλοί από εμάς χρησιμοποιούμε επαγγελματικούς μύλους στο σπίτι μας κάνοντας single dosing κάτι για το οποίο οι συγκεκριμένοι μύλοι δεν είναι σχεδιασμένοι. Προβλήματα όπως το pop corning, η κατακράτηση αλλά και ο στατικός ηλεκτρισμός ειδικότερα στους doserless μύλους είναι γνωστά.
Ως κάτοχος ενός mazzer major doserless τον τελευταίο καιρό έχω εντοπίσει τα παραπάνω θέματα και ψάχνομαι για λύσεις. Κατέληξα μεν πως το doser είναι η καλύτερη λύση και ας είναι πιο μπελαλίδικο στο καθάρισμα αλλά και το dosing on demand έχει την δική του χάρη και σε πολλές περιπτώσεις όπως στο σύστημα της mazzer έχεις άμεση πρόσβαση στο τούνελ. Βέβαια το doserless συστημα της mazzer είναι το λιγότερο κακό αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.
Θα επικεντρωθώ στον στατικό ηλεκτρισμό που για μένα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα.. Παρατήρησα πως ανάλογα το κλίμα, την εποχή, την υγρασία ακόμα και από τον έναν καφέ στον άλλο, ο στατικός ηλεκτρισμός υπάρχει είτε καθόλου είτε σε υπερβολικά ενοχλητικό βαθμό.
Τυχαίνει σε κάποιον καφέ να μην έχω καθόλου στατικό και στο τέλος ένα ομοιόμορφα κατανεμημένο καφέ στο pf και στον αμέσως επόμενο καφέ να γίνεται χαμός.
Στο προκείμενο ψάχνοντας το πρόβλημα στο ίντερνετ είδα να προτείνουν την RDT(ross droplet technique) όπου πριν αλέσεις του κόκκους σου, ρίχνεις μία με δύο σταγόνες νερό στο δοχείο που τους έχεις ζυγίσει(ένα πλαστικό ποτήρι πχ). Μου φάνηκε γελοίο παρόλα αυτά το δοκίμασα και το αποτέλεσμα είναι μηδέν στατικός ηλεκτρισμός.
Το ερώτημα είναι κατά πόσο ορθόδοξη λύση είναι το βρέξιμο των κόκκων έστω και με μία ή δύο μικροσκοπικές σταγόνες νερό; ποια είναι η γνώμη σας για την παραπάνω τεχνική; Θα μπορούσε να δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα στο μύλο η συγκεκριμένη "τεχνική";