ξεκινά το οδοιπορικό στην κατά τα άλλα φανταστική αυτή πόλη, η οποία καταφέρνει να συντηρεί πάρα πολλά καφέ (3rd wave και μη), παρά το φαινομενικά μεγάλο κόστος του καφέ για τα δεδομένα της Τουρκίας (2€ περίπου για διπλό εσπρέσο με μισθούς Τουρκίας δεν είναι λίγα χρήματα)
Η γενική εντύπωση είναι ότι το specialty έχει μεγάλο ρεύμα, τόσο από ψαγμένα άτομα αλλά και από ψιλό-άσχετες επιχειρήσεις, είδα πολλούς (μα πολλούς) ΕΚ43, πολλές απίθανες μηχανές και...πολλούς που δεν ήξεραν τι είναι αυτό το μεγάλο μαύρο thing που κόβει τον καφέ (ΕΚ43)... Όλους τους καφέδες που ήπια τους δοκίμασα χωρίς ζάχαρη για να υπάρχει κοινό μέτρο
Πρώτη στάση στο Kronotrop
Το μαγαζί βρίσκεται σε μια free συνοικία της Πόλης, δηλαδή σε πολιτισμένο τμήμα όπως λέω εγώ και για εσπρέσο κάνει single dosing με τον ΕΚ43
Τσεκ δε φότος:
Εντυπώσεις:Αν και κουραστήκαμε λίγο με τις ανηφόρες-κατηφόρες που απαιτούνται για να φθάσεις στο μαγαζί, το αποτέλεσμα ήταν το κάτι άλλο... Πραγματικά ήπια τον πιο πολύπλοκο καφέ που έχω πιει στη σύντομη καφε-ζωή μου Πάνω που πήγαινες να πεις αυτή η γεύση είναι, σου ερχόταν καπάκι η επόμενη. Δεν ξέρω αν ήταν αποκλειστικά επιτυχία του ΕΚ43 ή και του σπυριού, αλλά το ρόφημα είχε υφή βελούδου