θα επανέλθω στα bar και στους χρόνους αλλά πρώτα θα γράψω ένα τελευταίο σχόλιο μια και τελικά έκανα λίγο πίσω από μία συνεργασία, πιθανών να με απέρριψαν εν μέρη , αλλά θα πνίξω τον καημό μου στο φραππέ
Αυτό που μου έμεινε από τα σημεία της εταιρίας που πέρασα είναι ότι παντού είχε και έναν τουλάχιστον barista. Όλοι στης κουβέντες τους με την πρώτη ευκαιρία που έβρισκαν μου πέταγαν ότι έχουν σπουδές και συχαρίκια και πόσο τους έχουν κοστίσει τα σεμινάρια κλπ.
Σχεδόν όλοι με ύφος ΥψΥλΟ. Οι πελάτες πάνε για τον καλό τους τον καφέ, αναντικατάστατοι. Τους ρώτησα όλους δείχνοντας τους από τους κόκκους που αλέθουν , να μου που κάτι , για την ποιότητα , το χρώμα την αναλογία, γιατί κάνουν flashing , τι καταλαβαίνουν βλέποντας τα οργανάκια στην μηχανή , το τζαμάκι τι δείχνει . Οι απαντήσεις από τραγικές , ελάχιστες , τι σημασία έχουν αυτά που ρωτάω. Κοιτώντας τα τραπεζάκια έβλεπες μόνο μεγάλα κύπελα που περιείχαν τούρτες. Πως καταλαβαίνεις ότι μέσα στην τούρτα υπάρχει καλός εσπρέσσο. Όλα είναι θέμα μαρκετινκ. Ενα καλό περιτύλιγμα στον καφέ, μερικοί αγορασμένοι τίτλοι σεμιναρίων , και όλα είναι έτοιμα.
Πιθανών να φανούν όλα αυτά σαν εξυπνάδα. Όμως είναι απλά μια διαπίστωση μου. Δεν θύμωσα, με κανένα από τα παιδιά απλά με την συζήτησα κατάλαβα ότι δεν μπορώ να συνεργαστώ με ανθρώπους που δεν μπορούν να ,να τεκμηριώσουν κάτι που λένε , δεν έχουν καν διάθεση να ακούσουν κάτι , θεωρούν ότι οι σπουδές του σαν barista είναι κορυφή ,τα ξέρουν όλα και δεν δέχονται τίποτα από κανένα θνητό. Μπορεί φυσικά και να είναι τα πράγματα όπως τα λένε.